jeden z czołowych przedstawicieli francuskiego baroku, z wykształcenia prawnik,
z zamiłowania literat.Autor kilkudziesięciu bajek.
W młodości uczył się mało, dopiero w 22 roku życia począł studiować poetów klasycznych.
Porzucił pracę i udał się do Paryża, gdzie znalazł opiekę między innymi intendenta Fouquet i pani Sabliere,
która otoczyła go kuratelą i zadbała o zabezpieczenie i sfinansowanie jego warsztatu pracy.
W 1684 roku twórczość Jeana de La Fontaine`a została doceniona i pisarz
zasiadł w loży członków Akademii Francuskiej.
Historia szkoły na Chynowie
Historia naszej szkoły, choć właściwie powinno się powiedzieć — nowa historia — zaczęła się w lipcu 1945 roku. Jeszcze nie umilkły na dobre działa II wojny światowej, gdy do małej wioski pod Zieloną Górą — Chynowa — przyjechała pierwsza nauczycielka, Maria Sobańska. Wieś powoli zapełniała się przybyszami z różnych stron przedwojennej Polski, wielu przyjechało z terenów wschodnich. Z dorosłymi zjawiły się dzieci, a więc szkoła była bardzo potrzebna.
Szkoła już istniała, stała w samym środku wsi, okazała, z wieżyczką i zegarem, trzema salami lekcyjnymi oraz z mieszkaniami dla nauczycieli. Jeszcze kilka miesięcy temu uczyły się tu inne dzieci – niemieckie, po ustaniu działań wojennych wszyscy Niemcy musieli jednak opuścić swoje domy i wyjechać poza granice Polski.
Szkoła w Chynowie wprawdzie stała, lecz była bardzo zdewastowana. Brakowało w niej wszystkiego — ławek, tablic, kredy, pomocy dydaktycznych. Wszystko trzeba było budować od nowa, i to szybko, gdyż nowy rok szkolny miał się zacząć już 16 sierpnia 1945 roku. Jak wspomina M. Sobańska, porządkowała ona budynek i urządzała go z pomocą p. Chałupki*, sołtysa Chynowa, p. Machnickiego, swojego brata oraz reszty mieszkańców wsi. Zespołowa praca przyniosła efekty, a wsparcie instytucji oświatowych z Zielonej Góry pozwalało nawet pozbyć się z terenu szkoły punktu sanitarnego dla koni, który w budynku uparcie próbowało organizować wojsko.